...A wiec tak - studiowałam zaocznie pedagogikę wczesnoszkolno-przedszkolną i juz wtedy nie mogłam sie skupić na zajeciach , pismo mi sie pogorszyło strasznie , dorywczo pracowałam na chłodni w firmie Hajduk i w pewnym momencie pojawił mi się kaszel. Z początku myślałam że się przeziębiłam i jak ten kaszel nie odpuszczał poszłam do lekarza. Nic nie pomagało , byłam u siedmiu lekarzy , u alergologa i laryngologa również i wszyscy mówili że jestem zdrowa.

Rodzice nie mogli wysiedzieć ze mna w jednym pomieszczeniu.

Tak mnie ten kaszel dusił , ciężko mi było funkcjonować i zaczynały mi wylatywac przedmioty z rąk. Pewnego dnia mama się zdenerwowała i pojechaliśmy prywatnie do Wrocłąwia do lekarza od płuc, tam już mi sie ciężko zaczynało mówić. Zrobili mi dużo badań na miejscu gdzie mama zaplaciła za nie 200 zł. Lekarz również przepisał mi leki.
Po zażyciu tych leków dwa dni leżałam i patrzyłam się w sufit - nie mogłam nic powiedzieć , wszyscy tak się przerazili... Od tamtej pory zaczeła mi drżeć lewa reka i noga, wiec mama z tatą zabrali mnie na pogotowie do Wschowy i tam była znajoma pani doktor. Kazała mi sie przejść po korytarzu. Jak szłam to nogę ciagnęłam za sobą. Kazała wyciagnąć ręce przed siebie - ta lewa latała tylko i pani doktor powiedziała że sa to objawy neurologiczne i że da nam skierowanie na oddział do Nowej Soli ...i resztę mama opowie bo wie więcej.......

cdn.

Tekst przysłała nam Lidia Szumska - dla Iwony organizowane są różne akcje pomocowe ponieważ potrzebna jest kosztowna rehabilitacja. To nie koniec tej opowieści. Iwona to mieszkanka naszej gminy i poznacie ciąg dalszy. Póki co trzeba się zebrać i zaangażować w pomoc dla niej.

Tutaj możecie wejść do grupy zaangażowanej w nierówną walkę Iwony z chorobą Wilsona :
https://www.facebook.com/groups/1034656806589992/permalink/1034669989922007/?pnref=story